درمان دفرمیته انگشت دست

ناهنجاری های دست یا انگشتی می توانند از بدو تولد وجود داشته باشند. هر نوع ناهنجاری دست در نوزاد متولد شده می تواند با رشد کودک به چالشی برای او تبدیل گردد. بدشکلی انگشتان دست می تواند ناتوان کننده باشد، زیرا کودک یاد می گیرد با استفاده از دستان خود با محیط تعامل برقرار کند. میزان دفرمیته مادرزادی دست، مانند ناهنجاری انگشتان دست یا انگشت شست، تا یک تغییر شکل شدید، مانند عدم وجود کامل استخوان آن ناحیه، متفاوت است. مشاوره زودهنگام با جراح ارتوپد بخش مهمی از روند درمان کودک متولد شده با ناهنجاری دست است. امروز می خواهیم در مورد درمان دفرمیته انگشت دست با شما صحبت کنیم.

انواع دفرمیتی های مادرزادی دست چیست؟

طبقه بندی برای دفرمیته دست می تواند متفاوت باشد. در حال حاضر چند مورد از دسنه بندی های رایج عبارتند از:

1-مشکلات در شکل گیری استخوان

این زمانی رخ می دهد که در رحم، رشد قسمت هایی از بدن جنین نیز متوقف شود. این اتفاق سبب عدم وجود کامل بخشی از بدن، مانند دست و انگشتان، یا عدم وجود ساختار، مانند بخشی از استخوان بازو می گردد. در مورد عدم وجود انگشت جراحی انجام نمی شود، در عوض، این کودکان ممکن است در اوایل دوران کودکی خود از پروتز استفاده نمایند.

2-جدا نشدن قسمت هایی از دست

در این نوع ناهنجاری دست، زمانی رخ می دهد، که در رحم قسمت‌های دست، اعم از استخوان‌ها یا بافت‌ها، جدا نمی‌شوند. متداول ترین نوع این عارضه این است که 2 یا چند انگشت به هم جوش می خورند.

نمونه دیگری از جدا نشدن دست در انقباضات دست مشاهده می شود. زمانی اتفاق می‌افتد که یکی از انگشتان نتواند باز شود.و به حالت خم باقی بماند، که معمولا در انگشت شست مشاهده می شود. ممکن است مدتی طول بکشد تا  شما متوجه شوید که کودک نمی تواند انگشت شست را خم و راست کند. برخی از این موارد ممکن است به خودی خود بهبود یابند. جراحی برای اصلاح این مورد معمولاً تا سال دوم زندگی کودک انجام نمی شود، بلکه ترجیحاً قبل از 3 سالگی انجام می گردد.

3-تکثیر انگشتان

به تکثیر انگشتان به نام پلی داکتیلی نیز گفته می شود. انگشت کوچک دست است که معمولا تحت تأثیر قرار می گیرد.

4-رشد ناکافی انگشتان

رشد ناکافی انگشتان یا شست دست با بسیاری از ناهنجاری های دیگر مادرزادی دست همراه است. همچنین  رشد بیش از حد انگشتان به نام ماکروداکتیلی نیز شناخته می شود که باعث بزرگ شدن انگشت غیرطبیعی می گردد.

همچنین از موارد دیگر می توان سندرم انقباض باند مادرزادی و سایر مشکلات عمومی در سیستم اسکلتی را نام برد.اینها گروهی نادر و پیچیده از مشکلات هستند.

البته قابل ذکر است ناهنجاری های انگشت دست همیشه مادرزادی نیستند، یعنی از بدو تولد وجود ندارد و در طول زندگی می تواند اتفاق بیفتد. ناهنجاری های انگشت عبارتند از تغییر شکل گردن انگشت، انگشت ماشه ای، انگشت چکشی، بدشکلی بوتونیر و انقباض دوپویترن. اینها ممکن است در اثر آسیب یا در نتیجه اختلال دیگری (به عنوان مثال، آرتریت روماتوئید) ایجاد شوند. به طور معمول، پزشکان تشخیص بدشکلی دست و انگشتان را بر اساس معاینه قرار می دهند.

تشخیص دفرمیته انگشت دست

اغلب برای تشخیص بهتر و صحیح تر نیاز به تست های تشخیصی و یا بررسی بیشتر در فرد می باشد:

• گرافی ساده: این تست جهت تشخیص نوع درگیری استخوانی و سایر بافتهای سفت.
• تست ژنتیک : این آزمایشس جهت بررسی درصورت شک به  سایر سندرمهای خاص استفاده می شود.
• تستهای مکمل: درصورت شک به سندرمهای همراه با سایر درگیری ها ممکن است توصیه به بررسی سایر قسمت های بدن لازم باشد.

بیشتر بخوانید: دلایل ایجاد زانو درد

درمان دفرمیته انگشتان دست

هدف اصلی درمان این نوع عارضه بهبود عملکرد و ظاهر انگشتان دست است. باتوجه به شرایط زیر، اقدام مناسب درمانی ارائه می شود:

• سن، سلامت کلی و سابقه پزشکی فرزند شما
• وسعت شرایط (میزان دفرمیته دست)
• علت این وضعیت (نوع دفرمیته)
• تحمل کودک شما برای داروها، رویه ها یا جراحی
• انتظارات شما از درمان
• نظر یا ترجیح شما

درمان ممکن است شامل موارد زیر شود:

• دستکاری اندام و کشش
• آتل بندی اندام های آسیب دیده
• انتقال تاندون
• وسایل کمک درمانی (برای کمک به تغییر شکل انگشتان دست)
• فیزیوتراپی (کمک به افزایش قدرت و عملکرد دست)
• اصلاح انقباضات
• جراحی دست کودک
• پیوند پوست
• پروتز (در صورت عدم وجود استخوان یا قطعات ساختاری)

بیشتر بخوانید: عمل تعویض مفصل زانو

علت ناهنجاری های انگشت مادرزادی چیست؟

بازوها و دست های جنین بین هفته چهارم و ششم بارداری شکل می گیرند. هر گونه ایجاد اختلال در این فرآیند می تواند سبب ناهنجاری های مادرزادی دست شود. عوامل زیادی وجود دارد که می تواند بر رشد دست و انگشتان انسان تأثیر بگذارد. این عوامل به طور کلی به شرایط ژنتیک و محیطی تقسیم می شوند.

عوامل ژنتیکی شامل تغییراتی در اطلاعات موجود در ژن های مسئول تشکیل دست و بازو می شود. ژن ها واحد بیولوژیکی اساس وراثت هستند و از والدین به فرزندان نیز منتقل می گردد. این ژن ها حاوی دستورالعمل هایی برای رشد و عملکرد هر سلول در بدن می باشند. در مورد دفرمیته ی  دست ها، تغییرات ژنتیکی به طور کلی بدون دلیل (خود به خودی) ممکن است، رخ می دهد.

عوامل محیطی شامل: عفونت ها و برخی داروها مانند تالیدومید (دارویی که برای درمان حالت تهوع استفاده می شود) و برخی از داروهای مورد استفاده برای شیمی درمانی. این عوامل ممکن است باعث شکستگی در بافت سالم شود، روند رشد را تغییر داده و منجر به تفاوت در شکل گیری دست شود.

برخی از تفاوت های دست را می توان با این عوامل توضیح داد، در حالی که برخی دیگر هیچ دلیل شناخته شده ای ندارند. در برخی موارد، تفاوت دست یک رویداد مجزا است. در موارد دیگر، دفرمیته بخشی از یک سندرم است که چندین قسمت از بدن را تحت تأثیر قرار می دهد.