کیست بیکر چیست و چگونه درمان می شود؟
کیست بیکر یک تورم پر از مایع است که در پشت زانو ایجاد می شود و باعث می شود مفصل زانو مایع مفصلی اضافی (مایع سینوویال) تولید کند. سپس مایع تجمع می یابد و یک تورم کیستیک در پشت زانو ایجاد می کند. اگر بعد از MRI اخیر زانوی خود این مطلب را می خوانید، ممکن است در گزارش به عنوان کیست پوپلیتئال نیز اشاره شود و این احتمال وجود دارد که اسکن مشکلات دیگری را در زانو تشخیص داده باشد.
محتوا
کیست بیکر چیست؟
کیست پوپلیتئال اصطلاح دیگری است که به کیست بیکر اطلاق می شود. کیست بیکر ، تورمی می باشد که به سبب تجمع مایع خارج شده از مفصل زانو ، ایجاد می گردد. کیست بیکر جزء عوارض شایع مفصل زانو می باشد و از طریق تکنیک های درمانی ساده برطرف می گردد.
کیست‌های بیکر کوچک اغلب مورد توجه قرار نمی‌گیرند و زمانی که معاینه زانو به دلایل دیگری انجام می‌شود به‌طور تصادفی شناسایی میشوند. ممکن است خود به خود از بین بروند. کیست‌های بیکر که بزرگتر از پنج سانتی‌متر هستند، به احتمال زیاد باعث درد، حساسیت یا محدودیت حرکتی میشوند. درمان فقط در صورتی لازم است که کیست مشکل ایجاد کند. برخی از افراد آنها را در هر دو زانو دارند.
علائم کیست بیکر
در اینجا برخی از علائم رایجی که ممکن است با کیست بیکر تجربه کنید آورده شده است:
تورم پشت زانو
در 76 درصد از بیماران مبتلا به کیست پوپلیتئال، مشاهده تورم در قسمت خلفی زانو شایع است. این تورم ممکن است به تدریج در اندازه افزایش یابد و علائم (و شدت علائم) اغلب مطابق با این تغییر افزایش می یابد. هنگامی که زانو تا 45 درجه خم می شود، تورم ممکن است کاهش یابد، که به عنوان علامت فوچر شناخته می شود. این علامت همچنین می تواند به تمایز کیست های پوپلیتئال از سایر کیست های زانو کمک کند.
زانو درد
درد ناشی از کیست بیکر می تواند متفاوت باشد. با این حال، کیست های بزرگتر معمولاً با زانو درد همراه هستند که با فعالیت بدتر می شود. درد معمولاً تیز است و ممکن است با احساس آب در ساق پا همراه باشد. اگر به اندازه کافی بزرگ باشد، می تواند باعث بی حسی در پای شما شود، زیرا عصب تیبیال شما فقط به سمت این ناحیه می رود.
ناتوانی در خم کردن کامل زانو
وجود کیست بیکر گاهی اوقات باعث سفتی می شود و از دامنه کامل حرکت در مفصل زانو جلوگیری می کند. در نتیجه، فردی که کیست پوپلیتئال دارد ممکن است نتواند به طور کامل زانو را خم کند یا باز کند. مایع بیش از حد داخل کپسول مفصلی نیز می تواند باعث سفتی زانو و جلوگیری از حرکت شود.
کیست های بزرگ بیکر در پشت زانو احساس یا شبیه برجستگی یا برآمدگی دارند، به خصوص زمانی که ساق پا کشیده است. آنها بیشتر از کیست های کوچک علائم ایجاد می کنند زیرا فشار بیشتری بر بافت اطراف از جمله اعصاب وارد می کنند. اگر کیست بیکر دارید، ممکن است زانوی شما درد بگیرد. همچنین ممکن است احساس سفت شدن داشته باشد یا انگار چیزی درون آن وجود دارد – چه زمانی که در حال حرکت هستید و چه زمانی که نیستید. ممکن است نتوانید زانوی خود را به درستی حرکت دهید، زیرا احساس می‌کنید چیزی جلوی آن را گرفته یا آن را مسدود کرده است. سپس چیزهایی مانند ایستادن و راه رفتن به طور فزاینده ای ناراحت کننده و حتی گاهی بسیار دردناک می شوند. اگر زیاد حرکت کنید و از زانو استفاده کنید، ممکن است تورم بدتر شود. اگر مایع به تجمع خود ادامه دهد، کیست می تواند آنقدر بزرگ شود که تا ران یا ساق پا برسد. هر چند که نادر است.
دکتر پویان علوی نژاد ، بهترین جراح ارتوپدی در اهواز با دانش بروز و مهارت بالا در تشخیص و درمان کیست بیکر می باشند . شما عزیزان می توانید جهت دریافت هرگونه مشاوره ، از دکتر علوی نژاد با شماره ۰۶۱۳۳۹۱۶۲۳۳ تماس حاصل نمایید و یا به کانال اینستاگرام ایشان مراجعه کنید.
علل ایجاد کیست بیکر
کیست زمانی که فشار ایجاد شده توسط وزن، سبب می شود تا مایع داخلی مفصل زانو به دام بیفتد ، ایجاد می گردد. تجمع مایع مفصلی زانو باعث ایجاد عوارض نامطلوبی همچون : تورم و دردناک شدن پشت زانو می گردد. بدام افتادن مایع مفصلی در هر شخص متفاوت می باشد. همچنین در مواردی عوارضی سبب ایجاد کیست بیکر در زانو می شوند. بطور مثال در کودکان بیمار ایجاد این کیست معمولا به دلیل وجود کیسه ی مایع کوچکی بنام بورس ، می باشد.
یک کیست بیکر ، فتقی از حفره ی سینوویال زانو و ایجاد کیسه ای مملو از مایع به سمت پایین و پشت زانو می باشد. نقش کیسه سینوویال ، محافظت از استخوان‌های زانو می باشد. کیست بیکر ، یک ضایعه اولیه نیست بلکه همیشه ثانویه به اختلالی دیگر در زانو ، مانند آرتریت روماتوئید یا استئوآرتریت همراه با افیوژن مداوم سینوویال ایجاد می گردد. گاهی این کیست ممکن است پاره شود و درد و تندرنس حاصل از آن ممکن است با یک ترومبوز وریدهای عمقی پا اشتباه گرفته شود.
کیست بیکر در بزرگسالان به دنبال بیماری های التهابی مفصل و یا آسیب دیدگی مفصل زانو ایجاد می گردد. در بیماری آرتروز زانو ، به دنبال ادامه ی آسیب دیدگی های داخلی مفصل ، مایع مفصلی به سمت جلو حرکت می کند و سبب ایجاد برجستگی و کیست بیکر می گردد. از لحاظ بالینی در هنگام تشکیل کیست بیکر ، یک تورم کیستی نرم نزدیک به خط وسط ، در پشت زانو یا قسمت فوقانی ساق پا احساس می شود. اختلال زمینه ای زانو و افیوژن سینوویال نیز معمولا به وضوح قابل تشخیص هستند.
تشخیص کیست بیکر
توصیه می شود زمانی که در پشت زانوی خود احساس درد و سفتی داشتید و یا با برجستگی و تورم مواجه شدید، به متخصص ارتوپدی مراجعه کنید و دلیل این امر را بررسی کنید. اگر طبق بررسی های انجام شده توسط متخصص ، وجود کیست بیکر منشاء عوارض ایجاد شده باشد؛ لازم است چند آزمایش به منظور تایید و اطمینان از تشخیص انجام پذیرد.
یکی از تکنیک های تشخیصی کیست بیکر استفاده از تصویر برداری از زانو می باشد. هنگامی که در مورد ضایعه ای تردید وجود دارد، انجام ام آر آی یا سونوگرافی به جهت تایید تشخیص و یا تعیین ماهیت ضایعه ، امری ضروری می باشد.
عوارض و خطرات کیست بیکر
در صورت داشتن صدمات خاص یا شرایط مزمنی که بر مفصل زانو تأثیر می گذارد، خطر ایجاد کیست بیکر بیشتر است. این شامل:
- منیسک آسیب دیده
- پارگی رباط صلیبی قدامی
- آرتروز زانو
- التهاب در کپسول مفصلی – به عنوان مثال، به دلیل آرتریت روماتوئید. التهاب باعث می شود غشای اطراف مفصل مایع بیشتری تولید کند.
- سن نیز یک عامل خطر است زیرا بیماری های مزمن مفصلی با بالا رفتن سن شایع تر می شوند. احتمال آسیب قبلی زانو نیز با افزایش سن افزایش می یابد.
گاهی اوقات کیست بیکر می ترکد (پارگی می کند). هنگامی که این اتفاق می افتد، مایع به بیرون نشت می کند و از طریق بافت اطراف مانند ماهیچه های ساق پا پخش می شود. این معمولا باعث درد ناگهانی و شدید در زانو و ساق پا می شود. کبودی نیز امکان پذیر است. پس از آن، مایع به تدریج جذب بدن می شود. بافت ممکن است با ترکیدن کیست بیکر ملتهب شود. پس بهتر است با پزشک مشورت کنید. اگر کیست به رگ‌های خونی فشار بیاورد، مایع می‌تواند ایجاد شود (ادم) و باعث تورم در ساق پا شود. اگر به اعصاب فشار بیاورد، ممکن است عضلات ساق پا بی حس شوند یا احساس ضعف کنند. اما این نوع عوارض نادر است.
درمان کیست بیکر
در اکثر موارد، درمان باید به منظور رفع اختلالات زمینه ای زانو انجام شود که بدنبال این امر کیست بیکر نیز درمان می گردد. با این حال اگر کیست بیکر بزرگ باشد، توصیه می شود تا کیست برداشته شود. به منظور بررسی شرایط کیست بیکر و انتخاب نحوه ی درمان آن گاها لازم است تا نمونه ای از آن به بافت شناسی فرستاده شود و نتایج حاصل از آن مورد بررسی قرار گیرد.
از آنجایی که کیست های بیکر نتیجه یک آسیب یا بیماری دیگر زانو هستند، درمان کیست بیکر معمولاً بر مدیریت علت زمینه ای متمرکز است. بنابراین شناسایی شرایط زمینه ای که به کیست بیکر کمک می کند بسیار مهم است. با گذشت زمان علائم کیست بیکر با بهبود دامنه حرکتی و قدرت زانو بهبود می یابد. در اینجا برخی از گزینه های رایج درمانی آورده شده است:
استراحت نسبی
ممکن است با انجام فعالیت‌های خاصی در زندگی زانو درد وجود داشته باشد، اما برخی چیزها وجود دارد که با وجود آسیب دیدگی زانو فقط باید با آنها ادامه دهید. در اینجا یک سیستم چراغ راهنمایی وجود دارد که به شما کمک می‌کند تصمیم بگیرید چه فعالیت‌هایی را انجام دهید و بهتر است از کدام فعالیت‌ها اجتناب کنید:
قرار دادن یخ بروی کیست
قرار دادن کیسه یخ در پشت زانو می تواند به کاهش موقت درد مرتبط با کیست بیکر کمک کند. از یک حوله برای محافظت از پوست استفاده کنید و هر بار به مدت 15 تا 20 دقیقه در حالی که پای خود را بلند کرده اید روی مبل بنشینید.
مدیریت فیزیوتراپی برای کیست بیکر
در مراحل اولیه فیزیوتراپی، تمرکز بر بازگرداندن دامنه کامل حرکت مفصل زانو و فعال کردن عضلات چهار سر ران است، زیرا نقش مهمی در کنترل مفصل زانو دارد و به حرکت مجدد بدون درد کمک می‌کند. سایر روش‌ها برای کاهش درد شامل نوار چسب و درمان عملی است که هر دو می‌توانند در مواردی که درد کاملاً محدودکننده است و بر فعالیت‌های اساسی روزانه تأثیر می‌گذارد، مفید باشد.
با بهبود زانو درد، تمرینات متوسط و پیشرفته مناسب برای ادامه تقویت قدرت زانو با در نظر گرفتن تعادل تک پا، قدرت لگن، قدرت ساق پا و ثبات لگن تجویز می شود. ممکن است عوامل دیگری مانند کاهش انعطاف‌پذیری مفصل ران و مچ پا وجود داشته باشد که ممکن است برای کمک به غلبه بر آسیب زانو و علائم کیست بیکر به آنها توجه شود. برای افرادی که اهداف ورزشی مانند ورزش، باشگاه و دویدن دارند، ملاحظات توانبخشی برای کمک به آمادگی برای نیازهای آن فعالیت هایی که می تواند شامل ضربه (پرش و فرود آمدن) و حرکات چند جهته باشد، در نظر گرفته می شود.
درمان های تزریقی (مانند کورتیکواستروئیدها)
این موارد فقط در برخی موارد توصیه می شود. کورتیکواستروئیدهای وارد شده به مفصل زانو به کاهش التهاب و تسکین علائم کمک می‌کنند، اما به خودی خود آسیب‌های زانو را برطرف نمی‌کنند، زیرا جایگزین یک برنامه ورزشی کامل نمی‌شوند.
برداشتن کیست (آسپیراسیون)
اگر کیست بیکر بسیار بزرگ باشد و باعث ناراحتی قابل توجهی شود، ممکن است یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی تخلیه مایع اضافی کیست را با استفاده از سوزن در نظر بگیرد.
مدیریت جراحی کیست بیکر
در جراحی دبریدمان، کیست باز می‌شود و دیواره‌های کیست و سپتوم‌ها تراشیده میشوند تا مایع دوباره جذب شود. با این حال، از آنجایی که عروقی وجود دارند که ممکن است در حین اصلاح آسیب ببینند، برخی از جراحان ترجیح می دهند کیست را به طور کامل برش دهند یا حذف کنند.
این عمل تحت بیهوشی عمومی از طریق آرتروسکوپی یا جراحی باز انجام می شود. آرتروسکوپی ترجیح داده می شود زیرا خونریزی و عوارض جانبی آن در مقایسه با جراحی باز کمتر است. پس از برداشتن کیست، بیماران معمولاً علائم خود را به سرعت تسکین می دهند.
کاهش وزن
به ازای هر 1 کیلوگرم وزن بدن، زانوها باید 4 برابر فشار بیشتری را در حین راه رفتن جذب کنند. این بدان معناست که اگر 3 کیلوگرم وزن کم کنید، 12 کیلوگرم فشار کمتری است که زانوی شما باید هر بار که با آن پا قدم برمی دارید، جذب کند. برای کمک به جلوگیری از افزایش وزن ناخواسته و کمک به کاهش وزن سالم با افزایش فعالیت بدنی با بهبودی زانو در طول زمان، به شدت توصیه می شود که تنظیم رژیم غذایی مناسب داشته باشید.
بهترین دارو برای کیست بیکر چیست؟
همراه با مشاوره و مدیریت مناسب از یک متخصص ارتوپد، دارو می تواند برای کاهش درد کوتاه مدت مفید باشد تا حرکت بهتری را انجام دهد. با این حال، داروی خوراکی، و همچنین آسیب زمینه ای که باعث کیست شده است را برطرف نمی کند. اگر دارویی برای کمک به تسکین درد در نظر گرفته می شود، مشاوره با پزشک متخصص حتما توصیه می شود.
داروهای ضد درد یک گزینه درمانی محافظه کارانه و غیر جراحی برای کیست بیکر هستند. داروهای ضد درد شامل داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و سلکوکسیب است. انواع دیگری از داروهای ضد درد مانند اپیوئیدها نیز وجود دارد، اما خطر وابستگی به مواد مخدر بالا است. برای درد خفیف، معمولاً از داروهای غیرافیونی مانند اسید استیل سالیسیلیک، پاراستامول و NSAID استفاده می شود. برای دردهای خفیف تا متوسط، مواد افیونی مانند کدئین، دی هیدروکدئین، ترامادول، دکستروپروپوکسیفن گزینه های خوبی هستند. برای کسانی که درد متوسط تا شدید دارند، از مواد افیونی قوی مانند مورفین، اکسی کدون، فنتانیل ترانس درمال و فنتانیل ترانس مخاطی استفاده می شود. افراد مبتلا به کیست بیکر معمولاً درد خفیف تا متوسطی را تجربه می کنند که می تواند به طور موثر با NSAID ها کنترل شود.
چه زمانی برای عوارض به دنبال کمک پزشکی باشید
در حالی که کیست بیکر را می توان به صورت محافظه کارانه مدیریت کرد، باید مراقب عوارضی باشید که به عفونت یا تشدید مشکل اشاره می کند. اگر هر یک از موارد زیر را مشاهده کردید، باید فوراً به پزشک مراجعه کنید:
- مفصل زانو در لمس گرم است
- لرز یا تب ایجاد می شود
- قرمزی یا التهاب اطراف مفصل
- درد شدید ساق پا
- ضعف مچ پا و پا
- از دست دادن حس در امتداد زانو
- ضعف در انگشتان پا
نتیجه گیری
اگر علت کیست بیکر درمان شود و باعث کاهش تولید مایع سینوویال شود، کیست از بین خواهد رفت. اما اگر بیماری زمینه ای با موفقیت درمان نشود، کیست بیکر می تواند سال ها باقی بماند. کیست های بیکر با مدیریت به موقع درمان میشوند.این کیست ها معمولاً به صورت محافظه کارانه با داروهای مسکن و آرتروسکوپی درمان می شوند. با این حال، اگر کیست با گذشت زمان بهبود نیافت، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.
