آرتروپلاستی لگن یک جراحی ارتوپدی است که در آن مفصل آسیب‌دیده یا تخریب‌شدهٔ لگن با یک پروتز مصنوعی جایگزین می‌شود. این عمل معمولاً برای بیمارانی که دچار آرتروز شدید، نکروز عروقی، شکستگی لگن یا سایر بیماری‌های مفصلی هستند و با درد مزمن و محدودیت حرکتی روبه‌رو شده‌اند، انجام می‌شود.
انواع این جراحی شامل تعویض کامل مفصل، تعویض نیمه‌مفصل و تعویض سطح مفصل است. پس از جراحی، بیمار نیاز به فیزیوتراپی و مراقبت دارد تا قدرت عضلات بازگردد و دامنه حرکتی بهبود یابد. این عمل باعث کاهش درد، افزایش تحرک و بهبود کیفیت زندگی بیمار می‌شود.
👈🏻 تعویض مفصل لگن 👉🏻
جراحی تعویض مفصل لگن
دلیل استفاده از آرتروپلاستی لگن
آرتروپلاستی لگن به دلایل مختلفی انجام می‌شود که عمدتاً شامل کاهش درد، بهبود عملکرد مفصل و افزایش کیفیت زندگی بیمار است. مهم‌ترین دلایل استفاده از این جراحی عبارت‌اند از:
- آرتروز شدید (استئوآرتریت) – شایع‌ترین دلیل برای آرتروپلاستی لگن، از بین رفتن غضروف مفصلی به دلیل آرتروز است که منجر به درد، سفتی و کاهش دامنه حرکتی می‌شود.
- روماتیسم مفصلی – یک بیماری التهابی که موجب تخریب مفصل و درد شدید می‌شود و در برخی موارد نیاز به جایگزینی مفصل دارد.
- شکستگی لگن – افرادی که دچار شکستگی گردن استخوان ران می‌شوند (به‌ویژه سالمندان) ممکن است به جایگزینی مفصل نیاز داشته باشند، زیرا ترمیم طبیعی ممکن است دشوار باشد.
- نکروز آواسکولار (سیاه‌شدگی سر استخوان ران) – در این بیماری، خون‌رسانی به سر استخوان ران مختل شده و باعث مرگ بافت استخوانی، درد شدید و فروپاشی مفصل لگن می‌شود.
- بدشکلی‌های مادرزادی یا بیماری‌های مفصلی ژنتیکی – برخی افراد به دلیل مشکلات مادرزادی مانند دیسپلازی تکاملی لگن، به مرور دچار درد و محدودیت حرکتی می‌شوند که ممکن است نیاز به آرتروپلاستی داشته باشند.
- عدم موفقیت درمان‌های غیرجراحی – در بیمارانی که روش‌های درمانی مانند فیزیوتراپی، داروهای ضدالتهابی و تزریق استروئید مؤثر نبوده و همچنان با درد و کاهش عملکرد مفصل مواجه هستند، تعویض مفصل لگن توصیه می‌شود.
این جراحی باعث کاهش درد، افزایش توانایی حرکت و بازگشت به فعالیت‌های روزمره می‌شود، به‌ویژه در بیمارانی که به دلیل مشکلات مفصلی زندگی‌شان مختل شده است.
تعویض مفصل لگن برای چه کسانی مناسبه؟
بهترین زمان انجام آرتروسکوپی لگن
بهترین زمان انجام آرتروسکوپی لگن بستگی به شرایط بیمار، شدت علائم و میزان آسیب مفصل دارد. با این حال، چندین عامل تعیین‌کننده زمان مناسب برای این جراحی وجود دارد:
1. شدت درد و محدودیت حرکتی
اگر درد لگن به‌طور مداوم فعالیت‌های روزانه را مختل کرده و با روش‌های غیرجراحی مانند دارو، فیزیوتراپی و تزریق کنترل نمی‌شود، زمان مناسب برای انجام آرتروسکوپی فرا رسیده است.
2. میزان آسیب مفصل
- در مراحل اولیه آسیب‌های مفصل لگن، مانند پارگی لابروم یا ضایعات غضروفی، آرتروسکوپی بهترین گزینه برای جلوگیری از پیشرفت آسیب است.
- در مواردی که آرتروز شدید و تخریب گسترده مفصل وجود دارد، تعویض مفصل (آرتروپلاستی) گزینه بهتری خواهد بود.
3. سن بیمار و سطح فعالیت
- آرتروسکوپی لگن معمولاً برای بیماران جوان‌تر و فعال که دچار مشکلاتی مانند گیر افتادگی مفصل (FAI) یا پارگی لابروم هستند، توصیه می‌شود.
- در بیماران مسن‌تر، اگر تخریب مفصل زیاد باشد، ممکن است این روش کارایی لازم را نداشته باشد.
4. پاسخ به درمان‌های غیرجراحی
قبل از تصمیم به جراحی، درمان‌های محافظه‌کارانه مانند فیزیوتراپی، کاهش وزن، مصرف داروهای ضدالتهابی و تزریق‌های مفصلی باید امتحان شوند. اگر این روش‌ها مؤثر نباشند، آرتروسکوپی می‌تواند گزینه مناسبی باشد.
5. پیشگیری از پیشرفت بیماری
در صورتی که آسیب‌های مفصل لگن مانند پارگی لابروم، ضایعات غضروفی یا ناهنجاری‌های استخوانی زود تشخیص داده شوند، انجام زودهنگام آرتروسکوپی می‌تواند از پیشرفت تخریب مفصل و نیاز به تعویض مفصل در آینده جلوگیری کند.
مزایای آرتروسکوپی لگن
آرتروسکوپی لگن یک روش جراحی کم‌تهاجمی است که برای تشخیص و درمان مشکلات مفصل لگن مانند پارگی لابروم، گیر افتادگی مفصل (FAI)، ضایعات غضروفی و برخی دیگر از مشکلات مفصلی انجام می‌شود. این روش در مقایسه با جراحی‌های باز، دارای مزایای متعددی است که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌شود:
1. کم‌تهاجمی بودن و کاهش آسیب به بافت‌ها
- در آرتروسکوپی، به جای ایجاد برش‌های بزرگ، چندین برش کوچک روی پوست ایجاد می‌شود، که باعث آسیب کمتر به بافت‌های اطراف مفصل می‌شود.
- این ویژگی موجب کاهش خونریزی، کاهش درد پس از عمل و بهبودی سریع‌تر می‌شود.
2. کاهش درد پس از جراحی
- در مقایسه با جراحی‌های باز لگن، بیماران پس از آرتروسکوپی درد کمتری تجربه می‌کنند.
- استفاده از روش‌های مدرن بی‌حسی و کم‌تهاجمی بودن جراحی، موجب کاهش نیاز به مصرف داروهای مسکن می‌شود.
3. دوره بهبودی سریع‌تر
- بیماران معمولاً سریع‌تر از جراحی‌های باز به فعالیت‌های روزمره خود بازمی‌گردند.
- بسیاری از افراد می‌توانند پس از چند هفته به انجام فعالیت‌های سبک بپردازند و پس از چند ماه به ورزش و فعالیت‌های سنگین‌تر بازگردند.
4. بهبود عملکرد مفصل لگن
- این جراحی به اصلاح مشکلاتی مانند پارگی لابروم، ناهنجاری‌های استخوانی و ضایعات غضروفی کمک می‌کند و در نتیجه، عملکرد حرکتی بیمار بهبود می‌یابد.
- با اصلاح مشکلات ساختاری، دامنه حرکتی لگن افزایش یافته و انعطاف‌پذیری مفصل بهتر می‌شود.
5. کاهش خطر پیشرفت آرتروز و آسیب‌های مفصلی در آینده
- در برخی موارد، مشکلات مفصلی درمان‌نشده می‌توانند به آرتروز و تخریب شدید مفصل منجر شوند.
- آرتروسکوپی می‌تواند از پیشرفت آسیب جلوگیری کرده و نیاز به جراحی‌های سنگین‌تر مانند تعویض مفصل را به تعویق بیندازد یا حتی از آن جلوگیری کند.
6. کاهش خطر عوارض جراحی
- احتمال بروز عفونت، لخته‌های خونی و سایر عوارض جراحی در آرتروسکوپی لگن بسیار کمتر از جراحی‌های باز است.
- همچنین، چون این روش کم‌تهاجمی است، بیمار زودتر از بیمارستان مرخص شده و می‌تواند دوره نقاهت را در خانه سپری کند.
7. بهبود کیفیت زندگی بیمار
- با کاهش درد، بهبود دامنه حرکتی و افزایش توانایی در انجام فعالیت‌های روزانه، کیفیت زندگی بیمار به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد.
- بیمارانی که پیش از جراحی از انجام فعالیت‌هایی مانند راه رفتن طولانی، ورزش یا حتی نشستن و برخاستن به دلیل درد محدود شده بودند، پس از جراحی می‌توانند به زندگی فعال‌تری بازگردند.
فیلم تعویض مفصل لگن به علت شل شدن استم فمورال️
8. مناسب برای ورزشکاران و افراد فعال
این روش می‌تواند به جلوگیری از آسیب‌های بعدی در ورزشکاران کمک کند و امکان بازگشت سریع‌تر به میدان‌های ورزشی را فراهم کند.
ورزشکاران و افرادی که فعالیت بدنی زیادی دارند، می‌توانند پس از آرتروسکوپی لگن، سریع‌تر به تمرینات و ورزش‌های خود بازگردند.
عوامل موثر در هزینه آرتروسکوپی لگن
هزینه آرتروسکوپی لگن به عوامل مختلفی بستگی دارد و می‌تواند در بیمارستان‌های مختلف و بر اساس شرایط بیمار متفاوت باشد. برخی از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار در هزینه این جراحی عبارتند از:
1. نوع و شدت بیماری مفصل لگن
- میزان آسیب به مفصل و نوع مشکل (مانند پارگی لابروم، گیر افتادگی مفصل یا ضایعات غضروفی) بر هزینه تأثیر دارد.
- جراحی‌های پیچیده‌تر و طولانی‌تر معمولاً هزینه بیشتری دارند.
2. تجربه و تخصص جراح
- جراحان با تجربه بیشتر و دارای مهارت ویژه در جراحی‌های آرتروسکوپی، معمولاً هزینه بیشتری برای خدمات خود دریافت می‌کنند.
- تخصص پزشک در زمینه جراحی لگن و میزان موفقیت‌های قبلی نیز بر هزینه تأثیرگذار است.
3. بیمارستان یا مرکز درمانی
- بیمارستان‌های دولتی معمولاً هزینه کمتری نسبت به بیمارستان‌های خصوصی دارند.
- کیفیت خدمات، تجهیزات مدرن و شهرت بیمارستان در تعیین هزینه نقش دارند.
4. محل جغرافیایی جراحی
- هزینه‌های جراحی در شهرهای بزرگ و مراکز پزشکی پیشرفته (مانند تهران) ممکن است بیشتر از شهرهای کوچک‌تر باشد.
- دسترسی به تجهیزات مدرن و امکانات بیشتر در بیمارستان‌های مجهز می‌تواند هزینه‌ها را افزایش دهد.
5. نوع بیمه درمانی بیمار
- پوشش بیمه نقش مهمی در کاهش هزینه‌ها دارد.
- برخی از بیمه‌های تکمیلی بخش قابل توجهی از هزینه جراحی را پوشش می‌دهند، اما برخی دیگر فقط هزینه‌های پایه را پرداخت می‌کنند.
6. هزینه‌های بیمارستانی و تجهیزات پزشکی
- هزینه بستری در بیمارستان (یک‌روزه یا چندروزه)، آزمایش‌ها، تصویربرداری (مانند MRI و سی‌تی‌اسکن)، داروها و وسایل جراحی، همگی بر هزینه کلی تأثیر می‌گذارند.
- استفاده از تجهیزات پزشکی خاص یا ایمپلنت‌های ویژه می‌تواند هزینه را افزایش دهد.
7. نیاز به درمان‌های تکمیلی (فیزیوتراپی و توانبخشی)
- پس از جراحی، بسیاری از بیماران به جلسات فیزیوتراپی برای بهبودی سریع‌تر نیاز دارند که هزینه جداگانه‌ای دارد.
- تعداد جلسات موردنیاز و نوع تمرینات نیز در هزینه‌های نهایی تأثیرگذار است.
8. بیهوشی و تیم جراحی
- نوع بیهوشی (بیهوشی عمومی یا بی‌حسی نخاعی) و هزینه متخصص بیهوشی بر قیمت نهایی تأثیر دارد.
- تعداد و تخصص اعضای تیم جراحی نیز ممکن است هزینه را افزایش دهد.
9. مدت زمان بستری در بیمارستان
- در صورتی که بیمار نیاز به بستری شبانه‌روزی داشته باشد، هزینه‌های بستری و مراقبت‌های پس از عمل به مبلغ نهایی اضافه می‌شود.
- در برخی موارد، آرتروسکوپی به‌صورت جراحی یک‌روزه انجام می‌شود و بیمار همان روز مرخص می‌شود که هزینه را کاهش می‌دهد.
10. داروها و وسایل مصرفی پس از جراحی
برخی از بیماران به داروهای خاص، مکمل‌های تقویتی یا تجهیزات کمکی (مانند عصا یا بریس) نیاز دارند که هزینه اضافی در پی دارد.